به نظر ادوارد لوکاس، تجربه نشان داده است که سیستم های پارلمانی بهتر از سیستم های ریاست جمهوری عمل می کنند: کیش شخصیت (چه واقعی و چه خیالی) در چارچوب آن ها حول کسی ساخته نمی شود. به جای مطلق گویی طرفدار مصالحه هستند. همچنین نیاز به تشکیل ائتلاف باعث می شود که رویکرد برنده شدن فقط یک نفر وجود نداشته باشد و فضای مدنی ی ایجاد شود (لوکاس، ١٣٩٤). در نظام ریاستی، همینکه خر رئیس جمهور از پل انتخابات گذشت، خیالش راحت است که حتی با عملکرد ضعیف هم تا 4 سال بر مسند ریاست است. اما در ساختار شورایی و پارلمانی، اگر نخست وزیر خوب باشد تا سال ها بر مسند می ماند و اگر بد باشد و به وعده ها عمل نکند، یکشبه از سوی نمایندگان مجلس جایش را به شخص دیگری می دهد.
لوکاس، ادوارد (١٣٩4) راه ناهموار آزادی. در کتاب بیست تغییر بزرگ جهان در سال ٢٠٥٠». تهران: نشر کارآفرین.
درباره این سایت